Tweet

C2C, zoooo 2010! /2 reacties

De cradle-to-cradlebeweging in Nederland krijgt een nieuwe impuls. In Amsterdam kregen onlangs 24 ontwerpers en interieurarchitecten een training in cradle-to-cradle-design. De vierdaagse cursus, op het Nederlandse kantoor van C2C-goeroe Michael Braungart, was de allereerste in zijn soort ter wereld.

Cradle to cradle leek de laatste jaren steeds meer synoniem te worden voor frustratie. Aan de slag gaan met het ontwerpconcept waarbij afval gelijk is aan voedsel, was makkelijker gezegd dan gedaan. Materialen bleken niet om de hoek beschikbaar te zijn, net zomin als kennis over de te volgen werkwijze. En goede raad bij de juiste partij bleek duur.

Nieuwe modellen

Dat moest anders, vond Diana den Held. Zij is sinds een jaar strategisch adviseur van Michael Braungart in Nederland en heeft de taak om cradle to cradle in ons land echt op de rails te zetten. “En daarmee ook in andere landen”, vertelt Den Held in de theepauze op de eerste trainingsdag. “Want Nederland is op C2C-gebied een blueprint voor de rest van de wereld. Hier proberen we nieuwe modellen en strategieën uit.”

De ontwerperstraining is een van die nieuwe modellen om cradle to cradle voet aan de grond te geven. Een training voor zelfstandige ontwerpbureaus is voor EPEA - het wetenschappelijk instituut van Michael Braungart – niet de gebruikelijke werkwijze, vertelt Den Held. “EPEA werkt meestal heel doelgericht. Een bedrijf dat C2C-producten wil gaan maken, krijgt van EPEA kennis, tools en connecties aangereikt om dat doel te bereiken. Deze training is iets anders. In dit geval willen we zorgen dat er buiten de producerende organisaties mensen klaarstaan om C2C-producten te ontwerpen. Zodat bedrijven met hun vraag naar zulke producten gemakkelijk ergens terechtkunnen.”

Want dat is momenteel het probleem, analyseert Den Held: veel bedrijven hebben belangstelling voor cradle to cradle, en zouden maar wat graag C2C-producten op de markt willen brengen. Maar niet ieder bedrijf ziet eroverheen om zich echt in de materie te verdiepen en samen met EPEA een heel traject te doorlopen. Daardoor blijft het aantal C2C-producten op de markt vooralsnog beperkt.

Enorme versnelling

De strategisch adviseur denkt dat het trainen van designers daar verandering in kan brengen. “Een bedrijf dat een C2C-product wil, kan straks allerlei designbureaus bellen. En er dan op vertrouwen dat de ontwerper het allemaal goed heeft geregeld met EPEA. Dat kan een enorme versnelling op C2C-gebied betekenen.” Bij de allereerste training waren designers aanwezig van Pezy Product Innovation, Refinity, Reggs, OptimaVorm en ontwerpstudio Melle Koot. Een tweede groep komt over een halfjaar aan de beurt.

Ook Douglas Mulhall, naaste medewerker van Michael Braungart, heeft hoge verwachtingen van de nieuwe aanpak. Hij is speciaal voor de ontwerperstraining uit Hamburg gekomen. “Cradle to cradle is geen milieuconcept, zoals veel mensen denken”, benadrukt Mulhall. “Het is een ontwerpstrategie. Cradle to cradle gaat over productontwerp. Wie kun je dan beter trainen dan ontwerpers?”

Luchtzuiverend kamerscherm
De cursisten zelf, tenslotte, staan te trappelen om de opgedane kennis in praktijk te brengen. Zoals Miranda Atsma van OptimaVorm in Haarlem. Haar eerste eigen cradle-to-cradle-ontwerp wordt een room divider met een luchtzuiverende functie. Samen met andere cursisten heeft ze tijdens de training een business case voor het nieuwe product gemaakt. Atsma is opgetogen over de training. “Ik vond het geweldig om met zo’n professioneel team aan de slag te gaan.” Ook het contact met de andere ontwerpers vond ze nuttig. “Door de training weten we nu van elkaar waar onze krachten liggen. We kunnen een beroep op elkaar doen en elkaar versterken.”

Wanneer het luchtzuiverende kamerscherm op de markt komt, durft Atsma nog niet te zeggen. “Er moet nog heel wat gebeuren, maar het komt eraan.”

Eerder verschenen op www.duurzaamnieuws.nl en www.wiegtotwieg.nl.