Tweet

De kans op buitenaards leven gaat richting honderd procent /7 reacties

Astronomen hebben een statistische schatting gemaakt dat in onze Melkweg meer planeten zijn dan sterren. Hiervoor maakten ze gebruik van het zeldzame astronomische fenomeen gravitational microlensing.

Twintig jaar geleden vroegen we ons af of er überhaupt andere planeten bestonden buiten ons Zonnestelsel. Vervolgens ontdekten we de ene na de andere exoplaneet en het vermoeden rees dat het heelal bezaaid is met andere werelden. Zoiets spreekt tot de verbeelding, maar toen dit vermoeden op 11 januari jongstleden statistisch werd onderbouwd, bleef het stil.

Buitenaards?

Een klein berichtje in enkele dagbladen, dat was waar het grote publiek het mee moest doen. Ik wil het onderzoek van Cassan en collega’s toch nog even onder de aandacht te brengen. Meer planeten dan sterren, dat is namelijk nogal wat. Op deze manier wordt het wel heel onwaarschijnlijk dat er géén buitenaards leven bestaat. Grote aantallen bieden ruimte voor grote diversiteit (zie ook kader onderaan dit artikel), en als er zoveel planeten zijn, nadert de kans dat er één bij zit met gunstige omstandigheden voor leven de honderd procent.

Nieuw methode

De meeste exoplaneten worden ontdekt via de radial velocity-methode of de transit-methode. Bij de eerste zoeken sterrenkundigen naar kleine bewegingen van een ster, die worden veroorzaakt door een (zware) planeet die er (dichtbij) omheen draait.

De tweede is gebaseerd op een planeet die voor zijn moederster langsgaat en daarbij een klein beetje licht blokkeert. De onderzoeksgroep van Cassan heeft de afgelopen zes jaar een derde methode toegepast; gravitational microlensing. Ze speurden de hemel af naar zeer zeldzame gebeurtenissen waarbij twee sterren – vanuit de aarde gezien – precies op een lijn staan.

Bewegende massa

De ster op de voorgrond acteert dan als lens voor het licht van de achtergrondster. Fotonen die normaal gesproken langs de aarde zouden vliegen, worden nu door de zwaartekracht van de voorgrondster zodanig afgebogen dat ze toch onze telescopen bereiken. Een eventuele planeet die om de voorgrondster cirkelt, maakt zich kenbaar door als bewegende massa voor verstoringen te zorgen.

Onvermijdelijk

Na een langdurige zoektocht ontdekten de onderzoekers op deze wijze drie planeten. Dat klinkt weinig, maar gezien de astronomische zeldzaamheid dat twee sterren precies op een lijn staan, is dit toch een significant aantal. Hoewel ze afhankelijk waren van zeer uitzonderlijke gebeurtenissen, vonden ze toch drie keer datgene waarnaar ze op zoek waren. Dat betekent ofwel dat ze extreem veel geluk hadden, ofwel dat het onvermijdelijk was omdat er zoveel planeten zijn.

Uiteindelijk kwamen ze met een statistische schatting dat elke ster in de Melkweg gemiddeld meer dan één planeet heeft. Dat betekent meer dan 200 miljard planeten. En dat zou heel goed ook voor de andere 100 miljard sterrenstelsels kunnen gelden. 20.000.000.000.000.000.000.000 planeten dus. Een ontdekking die het vermelden waard is.