Tweet

De volgende revolutie: zelf programmeren /1 reactie

Professionals in media en communicatie moeten leren hoe programmeren in zijn werk gaat. Zij kunnen - veel beter dan technici - ervoor zorgen dat er toegankelijke technieken komen om te programmeren voor interactief computergebruik.

Dat zegt Chris Crawford, één van de meest vermaarde bouwers van computerspellen, die eind jaren zeventig al programmeerde. Hij stond aan de wieg van The Journal of Computer Game Design en van de Computer Game Developers’ Conference. Bovendien zijn The Balance of Power, over spellen maken, en Chris Crawford on Interactive Storytelling vermaarde boeken geworden.

Dus mochten de studenten en docenten die deelnamen van de Mediafutureweek 2011 in Almere in hun handjes knijpen dat ze afgelopen week naar deze man mochten luisteren en hem in groepen of individueel konden spreken. Zijn hele voordracht staat in MP3 online. Zie voor een interview ook het filmpje onderaan dit artikel.

Crawford is geen diehard programmeur, integendeel: hij pleit sterk voor een veel toegankelijker manier van het bouwen van technologie dan tot op heden gebeurt. Crawford vindt het maar een elitaire bezigheid, voorbestemd voor de gelukkigen die de taal begrijpen.

Na eeuwen ‘eenrichtingskunst’

Maar dit zijn vrijwel altijd technici die niet goed zijn in communiceren. Programmeren voor interactief gebruik betekent zowel op de machine als bij de mens het denken, spreken en luisteren activeren in voortdurende wisselwerking. “Maar de meeste ontwikkelaars zijn vooral goed in denken en luisteren.”

Dat is niet zo vreemd, daar in kunst en cultuur al vele eeuwen het zenden centraal staat: schilderen, componeren, film maken en literatuur schrijven gebeurt vanuit eenrichtingsverkeer. Met de computer komt er ineens interactiviteit bij. Daarmee staan we dus nog maar aan het begin.

Als gevolg daarvan gaan spellen tot nu toe vooral over dingen en zelden over mensen. Je ziet wel figuren die mensen moeten voorspellen maar dat zijn geen converserende personen. “De personen lijken echt, maar hun gedrag is echt, echt heel dom.”

Met sociale media komt de communicatie van mens tot mens veel beter tot zijn recht. “Maar er is gebrek aan expressie. Via interactieve media vindt geen goede expressie plaats.” Twitter en Facebook vindt Chris Crawford gebrekkig in echte uitdrukkingen die denken, spreken en luisteren in twee richtingen bevorderen en ook op YouTube is de uiting eenzijdig.

Om werkelijke menselijke expressie en doordachte conversatie tot stand te brengen, moeten we de ontwikkeling met behulp van machines, het programmeren, grootschalig onder de knie krijgen. Dat is met de voorhanden zijnde technologie onmogelijk, al vindt Crawford wel dat professionals in media en communicatie - dus zijn publiek van afgelopen week - moeten leren hoe programmeren in zijn werk gaat. Ze kunnen zich dan een veel beter beeld verschaffen van de mogelijkheden en die ook beter sturen.

“Een kunstenaar kan nu beter technologie leren dan dat je technologie kunt bouwen die creatief genoeg is”, aldus Crawford die als blijde boodschap eraan toevoegde dat Europa in een betere uitgangspositie is voor de nieuwe wereld die zal ontstaan.

Een doorbraak als het alfabet

Het gat tussen technologie en creativiteit is hier minder groot en Europeanen begrijpen kunst beter, vindt hij. Waarom dan bijvoorbeeld de beste animatiefilms toch uit Hollywood/Silicon Valley komen en niet uit Europa, verklaarde Crawford niet.

Crawford verwacht dat de echte revolutie in creatie met de computer nog moet komen, en tot zolang zijn de meeste computerspellen ook ‘rotzooi’. Hoe komt die doorbraak er dan? Moeilijk te voorspellen uiteraard, maar Crawford vermoedt dat het zoiets zal zijn als de intrede van het alfabet in het schrift waardoor we ineens aan 26 letters genoeg hadden om ons te uiten terwijl daarvóór productie van het schrift uitermate gecompliceerd was en voorbehouden aan deskundigen.

Bovendien toonde de geschiedenis aan dat de streken die veel handel dreven het eerst breed gebruikmaakten van het schrift, en dat dit een economische drijfveer werd voor de ‘democratisering’ van het schrift.

(Opname en bewerking: Frank Visser, Immovator)

Dit artikel verscheen eerder op Netkwesties.