Column/ De waan van de dag /2 reacties

Column: Henk de Greef

Henk de Greef is een adviseur met een coachende stijl, die zich heeft gespecialiseerd in Persoonlijke ontwikkeling in lijn met organisatieontwikkeling, met het oog op ondernemerschap. Dit doet hij door het scheppen van ruimte en tijd voor ontwikkeling, door het toepassen en aanbieden van nieuwe rijnlandse principes, waardoor ondernemerschap, innovativiteit, creativiteit en zelfredzaamheid (weer) nieuw leven krijgen. Bovendien heeft hij zich meester gemaakt in het herkennen en oplossen van (organisatie)problemen die vaak onoplosbaar worden gemaakt door vastgezette (vastgeroeste) (denk)kaders.

Met TARGON organisatie advies beoogt hij managers en ondernemers, zowel profit als non-profit, te helpen hun persoonlijke- en organisatiedoelen te bepalen en verwezenlijken.

Ervaring heeft hij opgedaan als zelfstandig ondernemer in het mkb, in diverse andere bedrijven, als ondernemerscoach en als bemiddelaar in durfkapitaal. Middels een groot netwerk van adviseurs bij o.a. DeLimes en de Orde van Organisatie Adviseurs houdt hij de zaag scherp met de laatste inzichten in het vakgebied.

Kabinet moet met standpunt over ‘Deep throat’ komen, Hillary Clinton heeft probleem met videoclip ‘When the lady smiles’, het kabinet wenst ‘onderzoek’ naar 1040-urennorm, verzekeraars stellen eenzijdig polisvoorwaarden fysiotherapie bij, vanaf vandaag gaat de slurptax in, Limburg gaat strijd aan tegen criminelen en het kabinet gaat strijd aan met online gokken. Deze onderwerpen haalden gisteren de nationale televisie. Wat zijn we eigenlijk aan het doen?

Norm

De zaken hebben ogenschijnlijk niet of nauwelijks iets gemeenschappelijks, maar toch zie ik een grote gemeenschappelijke deler. In alle zaken is er klaarblijkelijk iemand of meerdere personen die vinden dat ze weten hoe het moet.
Het manifesteert zich in verschillende vormen, maar de conflicten ontstaan omdat er over de norm gestreden moet worden. In geen van de zaken is de norm objectief vast te stellen. Seks op tv, imago videoclip, 1040 uur, fysiotherapie in verzekering, grote auto, criminaliteit en online gokken (exploiteren) zijn subjectieve vraagstukken. Over ieder individueel onderwerp zou bij wijze van spreken een referendum georganiseerd kunnen worden, maar dat is praktisch niet zo handig.

Het verschil zit in de vraag of de norm wordt toegepast of getoetst. Daarbij is ook de vraag aan de orde welke norm wordt toegepast, want er zijn er vanzelfsprekend meer.
Dat laatste manifesteert zich heel mooi in de vraag of de seksfilm op tv wel toelaatbaar is. Volgens de christenen natuurlijk niet, maar volgens de socialisten wel. De liberalen, die er wel iets van vinden maar dat nu even voor zich houden, eisen in het kader van de oppositie een officieel standpunt. Prachtig hoe dat spel gespeeld wordt! Het gaat nergens over, maar we kunnen fijn praten over de vraag of seks nou vies is of niet en of we onze medemens daarvoor moeten beschermen of van onthouden. Je zou de tv ook gewoon uit kunnen zetten, of naar een ander kanaal kunnen zappen, toch?

Kiezer

Dezelfde banale normen liggen ten grondslag aan de vraag of ‘When the lady smiles’ wel okee is voor de campagne van Hillary. Ik herinner me nog een klein incidentje met wat vlekken in de jurk van een medewerkster van Bill, maar dat had weinig met seks te maken - tenminste, volgens Bill. Hier is het echter niet een norm die aan de orde wordt gesteld, maar juist een die wordt toegepast. Niet door de kiezers maar, erger nog, door een campagneteam, media en professionals die denken te weten wat de kiezer ervan zal vinden.
Toegegeven, als Hillary, met haar brave huismoederimago, had geweten van deze clip, had ze die keuze niet gemaakt. Dus ook ik denk dat ze een vormfoutje heeft gemaakt, maar het zegt niets over de capaciteiten van de vrouw in kwestie.

Middelmatigheid

Marja van Bijsterveldt heeft met haar partij de strijd aangebonden tegen de middelmatigheid. Ik heb premier Balkenende zich ook al eens horen beroepen op de VOC-mentaliteit, dus dat is niet zo vreemd. Wel merkwaardig is dat zij kennelijk 1040 uur niet middelmatig vindt en alles daaronder wel.
Nu het uitloopt op een conflict, omdat in de hoogste mate van waarschijnlijkheid er voldoende mensen te vinden zijn die er nog wel iets over willen zeggen, moet er een onderzoek komen dat aantoont dat ze wel gelijk heeft. Hoe kan het ook anders? Wat de staatssecretaris vergeet is dat er hele volksstammen middelmatige mensen rondlopen, waar we diep dankbaar voor moeten zijn. Het zijn die mensen, die elke dag braaf hun werk doen, daar beloning voor krijgen en vervolgens weer braaf belasting betalen. Je eigen nek uitsteken en meer doen dan redelijkerwijs noodzakelijk is, is en blijft een eigen keuze. Daarbij komt nog de vraag of middelmatigheid is te kwantificeren naar een urennorm, zonder de kwalitatieve aspecten uit het oog te verliezen.

Nijd

Ik ga de lezer niet verder vermoeien met een betoog over verzekeraars die de norm naar hun winst- en verliesrekening bijstellen, of politici die iets doen aan de nijd tegen grote patserauto’s met slurptax, of de bedachte oplossingen tegen criminelen in Limburg en online gokken. Dat doe ik een andere keer wel weer.

Het is de waan van de dag en een heel goed excuus om niet echt te hoeven werken aan problemen die aangepakt zouden moeten worden. Een premier die zich moet uitspreken over het vertonen van ‘Deep Throat’. Hoe deep willen we zinken?

Natuurlijk moet er gewerkt worden aan de kwaliteit van het onderwijs, de zorg, jeugdzorg, veiligheid en noem het maar op. Maar als wij willen ontstijgen aan middelmatigheid, dan moeten wij, met onze gekozen leiders voorop, stoppen met neuzelen over zaken in de marge en doen alsof het een groot probleem is.