Dorstige waterbommen kweek je thuis
/1 reactie
-
door: Martine Postma over: duurzaam, milieu, consumenten op: 29 september 2010 Supermarkttomaten drinken honderden liters water.
Daar sta je niet bij stil als je een tomaatje eet.
Vorige lente had ik op mijn balkon een zakje tomatenzaadjes geplant. Daar waren vele tientallen planten uitgekomen. Toen ze groter werden en niet meer met zijn tienen in één pot konden, heb ik er zo veel mogelijk weggegeven. Maar zelf hield ik toch wel dertig tomatenplanten over. Een deel heb ik verplaatst naar mijn geveltuin, de rest bleef in potten op het balkon.
Dat was helemaal niet erg, want in de nazomer kregen ze allemaal tomaatjes en wat is er nu mooier dan tomaten van eigen kweek? Maar wat me wel opviel, was hoeveel water die planten nodig hadden. Elke dag moest ik ze gieten. Vele liters water gingen erdoorheen, de hele zomer door. Elke plant leverde uiteindelijk ongeveer een half bakje cherry-tomaatjes op. Mijn oogst bestond dus uit vijftien bakjes tomaten. Hartstikke leuk natuurlijk. Maar toen ik probeerde te berekenen hoeveel water ik daaraan had besteed, werd ik minder enthousiast. Was dat het allemaal wel waard? Had ik niet beter gewoon vijftien bakjes tomaten kunnen kopen in de supermarkt? Toen dacht ik nog dat mijn planten, door de niet-efficiënte manier waarop ik te werk ging, abnormaal veel water hadden verbruikt.
Maar een tijdje geleden keek ik met mijn kinderen naar Het Klokhuis, en toen zagen we een item over een tomatenkwekerij. De kweker bleek zijn planten elke dag allemaal vier liter water te geven. Moet je nagaan: vier liter water, elke plant, elke dag. Dat is nog veel meer dan wat ik mijn tomatenplanten gaf! Nu zullen de planten van een echte kweker in een kas vast meer tomaten produceren dan mijn hobbyplantjes in de open lucht, maar dan nog: ook een ‘normaal’ bakje tomaten uit de supermarkt vergt dus een investering van honderden liters water. Daar sta je niet bij stil als je een tomaatje eet.
Voordat ik die wijsheid had opgedaan, had ik min of meer besloten dat tomaten kweken op kleine schaal dus niet verstandig is. Dat wil zeggen: vanuit het oogpunt van duurzaamheid. Maar inmiddels denk ik dat het tóch nuttig is. Want mijn tomaten waren geheel vrij van bestrijdingsmiddelen en hoefden niet verpakt of vervoerd te worden. Bovendien hadden ze een belangrijke rol op het gebied van bewustwording. Mijn bewustwording: via die tomaten heb ik inzicht gekregen in die waterkwestie.
De tomatenplanten zelf hebben zich van mijn tijdelijk verminderde enthousiasme gelukkig niets aangetrokken. In de geveltuin komen ze alweer op…
Dit verhaal verscheen eerder op wiegtotwieg.nl.
Reageren via Facebook