Tweet

Een menselijk bedrijf vraagt om compassie, stilte, tijd en spiritualiteit /2 reacties

Een tijdje terug vertrok ik spontaan en zonder aankondiging naar het lokale bejaardenhuis in een vlaag van nostalgie en met een doos vol moorkoppen, slagroomgebakjes en roomsoezen onder mijn arm. Ik wilde namelijk eens uit eerste hand vernemen hoe de mensen pakweg een halve eeuw geleden met elkaar omgingen in het zakendoen.

Het is niet omdat ik naar die tijd terug zou willen, maar het is omdat ik denk dat we een aantal van deze omgangsnormen best wel eens zouden kunnen gebruiken zij het in vernieuwde vorm, om onze bedrijven op een andere manier meerwaarde te laten bieden.

Want de afgelopen eeuw zijn we verstrikt geraakt in een materiële oriëntatie op werk. In bijna elke organisaties staat het streven naar doelmatigheid en rendement voorop. We hebben een sterk geloof in maakbaarheid ontwikkeld en dus zijn onze bedrijven gericht op almaar sneller en steeds meer.

Voeg hieraan toe de trends zoals schaalvergroting, globalisering en combineer dat met een continue inkrimpingen van het personeelsbestand en je hebt het recept voor een ontmenselijking van het bedrijf, een onpersoonlijke technocratie. Een bedrijf zonder compassie die uiteindelijk in arren moede haar toevlucht moet nemen tot technologie om deze tussen henzelf en haar klanten te plaatsten. Een bedrijf dat gewoonweg de tijd en de mensen niet meer heeft om iedereen persoonlijk te woord te staan.

Maar wat nu als er een mogelijkheid zou bestaan om technologie te gebruiken om weer tijd voor elkaar te creeren en wat nu als we onszelf andere waarden zouden bijbrengen. Misschien een paar van de normen en waarden zoals deze gebruikelijk waren in de dorpen in de jaren vijftig van de vorige eeuw? Zou dat een bedrijf niet een menselijker gezicht kunnen geven?

Dit verhaal gaat dan ook over het herontdekken van kwaliteitstijd en het terugvinden van het menselijk gezicht van werk door inzet van technologie en persoonlijke transformatie.

Mechanisering van het contact

Door fusies overnames en groei zijn bedrijven in diverse sectoren sterk in omvang toegenomen. De groeiambitie is doorgaans ingegeven door zakelijke motieven. Mensen moeten werken in alsmaar groter wordende functionele verbanden die verstokt zijn van sociale cohesie. Het is niet vreemd om op een school te werken met twintigduizend leerlingen of in een bedrijf dat in tien landen kantoren heeft. Deze schaalvergroting heeft de verhoudingen tussen de producent of dienstverlener en de klant sterk onder druk gezet. Het is onmogelijk om iedereen te kennen en te overzien wat er in het bedrijf gebeurt. Laat staan wat er bij de klanten gebeurt!

Hoe groter een organisatie wordt, des te meer verschuift de focus van buiten naar binnen. Waar eerst het bedrijf alle klanten misschien persoonlijk kende en tijd kon nemen om elk van hen eens in de zoveel tijd persoonlijk tewoord te staan, moeten dezelfde bedrijven nu zoveel mogelijk klanten ‘verwerken’ via onpersoonlijke en vaak kille technologische kanalen. Een mechanisering van het contact.