Met lichtkleedje onder de arm op stap 
/reageer
-
door: Xenia Bakker over: gadgets, energie, duurzaam, productiviteit, nanotech, materiaal op: 6 mei 2007 Draagbaar lichtkleedje valt in de smaak bij nomaden
Architect verbindt nanotech en solartech en verbetert de wereld
Wereldwijd is een lichtgevend kleedje getest door groepen nomaden en groepen die zeer afgelegen leven. Het is de Portable Light: een lamp in de vorm van een doek die gebruik maakt van zonnecellen en nanotechnologie. Per vandaag is het lichtkleed bovendien tentoongesteld in het Cooper Hewitt National Design Museum in New York.
Het lichttapijtje is ontwikkeld door een architectenbureau uit Boston dat met nieuwe ogen probeert te kijken naar moderne bouwcomponenten. De projectleider is Sheila Kennedy van Kennedy&Violich Architecture uit Boston.
Kennedy is net terug uit Australië waar groepen Aboriginals het lichtkleed uitgeprobeerd hebben in hun afgelegen woongebieden en op hun trektochten door het land. De lamp loopt op zonne-energie en hoeft maar 3 uur in de zon te hebben gelegen om daarna 10 uur licht te geven.
Hoe het werkt…
Het kleed genaamd Portable Light maakt gebruik van zonnecellen op basis van koper-indium-gallium-diselenide (CIGS). Dit flexibele nanomateriaal kan op stof worden gesprayed of geprint. “Andere solar-technologie is niet flexibel”, zegt Kennedy, “Het gebruikelijke silicum krakt meteen als je erop drukt. CIGS is wel flexibel. Bovendien is het licht.”
CIGS zonnecellen absorberen het zonlicht en slaan de energie op in kleine lithium-ion-batterijen. Met een watervaste schakelaar kan het licht aan en uit worden gedaan. Het licht wordt vervolgens uitgestraald door LEDjes met een hoge helderheid, (High Brightness Light Emitting Diodes, HBLEDS), van het soort dat tegenwoordig wordt gebruikt in stoplichten. Elk kleed heeft twee HBLED-chips. Met maar ééntje aan krijg je al genoeg licht om een boek te lezen, zegt Kennedy.
Productiekosten
De technieken en materialen waarvan het kleedje gebruikt maakt, bestaan al langer. Ze hoeven alleen nog maar samen te worden gebracht. Kennedy&Violich heeft daartoe een soort ‘digitale hersens’ ontwikkeld die de componenten integreert. Vanwege de bewezen technieken en materialen en kan het ding zo in massaproductie.
De productiekosten liggen zo rond de 50 dollar en de levensduur is eigenlijk alleen afhankelijk van de gebruikte batterijen. Op dit moment kunnen de batterijen twee tot drie jaar mee voordat ze herzien moeten worden.
Hiermee kost een lampkleedje minder dan een zaklantaarn op batterijen en veroorzaakt lang niet zoveel afval. Het kleed is grotendeels recyclebaar, wat altijd goed nieuws is. Het bevat verder geen giftige materialen, wat nog beter nieuws is. Daarbij kunnen de kleden tegen een stootje en tegen water, ze zijn bedoeld voor ruw gebruik buiten.
Ideologisch
De Portable Light is in eerste instantie ontwikkeld voor de halfnomadische mensen van het het Huicholvolk in Mexico, vertelt Kennedy. De Huichol reizen honderden kilometers naar hun religieuze plekken en naar hun akkerlanden.
Recent bracht Kennedy het kleed naar Australië om het door drie verschillende Aboriginalgroepen in het Northern Territory te laten testen, Het Centrum voor Toepasbare Technieken in Alice Springs hielp haar daarbij. Dit centrum verzekert duurzame levensomstandigheden voor de Aboriginals door duurzame technieken te implementeren. Daarbij wordt alleen gekeken naar wat ook echt werkt voor Aboriginals in plaats van wat anderen denken dat zou moeten werken.
“Het was ontroerend om te zien hoe vanzelfsprekend iedereen in de bush het ding in gebruik nam” zegt Kennedy, “het is duidelijk dat het in een behoefte voorziet bij deze mensen die zoveel reizen in een land waar elektriciteit zo dun verspreid is.” Het was ronduit jammer om de prototypes weer uit de handen van de enthousiaste mensen te moeten plukken.
