Tweet

Nieuw leven uit de DNA-fabriek; deel III /reageer

Uitdagend

Wagner: “Dat is denkbaar. Neem bijvoorbeeld het lipidesysteem. Daarmee kun je eiwitten synthetiseren. Zo’n onderzoekster als Petra Schwille van de universiteit van Dresden is heel fundamenteel bezig met dat soort zaken. Die werkt van de grond af omhoog. Ze compartimenteert, deelt de cel in in min of meer onafhankelijke subsystemen en gooit er iets in met een informatiedrager. Dat kan DNA/RNA zijn maar ook een andere informatiedrager zoals bijvoorbeeld lipiden. Die top-down-benadering van Venter is in feite de klassieke benadering, maar wat Petra Schwille doet dat betekent een kwantumsprong in de wetenschappelijke ontwikkeling. Dat is wat ik noem uitdagende wetenschap.”

“Versta me goed: wat Venter doet of wat de Amerikaan Jay Keasling heeft gepresteerd met de ontwikkeling van een nieuwe syntheseroute voor het malariamedicijn artemisine vind ik leuk wetenschap, maar dat soort onderzoek verschuift geen grenzen. Met waar Schwille nu aan werkt hebben we het over zaken die pas over 10 of meer jaren wat opleveren.” Notka tekent aan dat hij veel voorzichtiger is geweest: “Ik had gezegd dat we daar pas over 40, 50 jaar wat van kunnen verwachten. Dat we dat waarschijnlijk niet zullen meemaken, zoals we hier zitten.”

Wagner: “70% van wat er op het ogenblik gebeurt op het gebied van synthetische biologie is klassiek, zeg maar de Venter-benadering, het reductionisme. Veel dingen die vroeger gebeuren worden nu onder het hoofdje synthetische biologie geplaatst met het oog op de financiering. SB is in, maar die 30% die de zaken fundamenteel benaderen, die verdienen vooral ondersteuning. Natuurlijk kan het een niet zonder het ander. Reductionisme is klassiek. Ingenieurswerk. De benadering van onderop is nieuw. Die ontwikkeling is ook mogelijk gemaakt door nieuwe technologieën die we 15 jaar geleden nog niet hadden zoals de proteosoom- en transoom-technologie.”

“Wij als Geneart kijken naar de markt. Wat wij doen, daar is niks revolutionairs aan, maar, integendeel, heel conventioneel. We bouwen regulerende elementen: 500 tot 10 000 baseparen, soms zelfs 20 000, 30 000, maar dat zijn uitzonderingen. De trend is in de richting van chipgebaseerde technieken, maar vooralsnog zijn die slechter dan de technieken die wij nu gebruiken.” Notka: “Wij gebruiken de klassieke technologie en er is geen aanleiding daar van af te stappen.”

Geneart is een gewone fabriek, wil hij maar zeggen en DNA een molecuul

Wagner: “In 1999, toen Geneart werd opgericht, hadden we het over een productie van 12 000 baseparen per maand, nu anno 2009 hebben we het over 2 à 3 miljoen per maand. Het zou nog een mogelijkheid zijn die DNA-stukken te maken via de in-vitro-methode, dus zonder gebruik te maken van micro-organismen. Dat zou sneller kunnen zijn dan zoals we het nu doen.”

Is dat jullie doel? Wagner: “Dertig mensen, van de 190 die bij Geneart werken, zitten in de speurwerk en ontwikkeling en 20 houden zich alleen maar bezig met het verbeteren van de productietechniek.” Geneart is een gewone fabriek, wil hij maar zeggen en DNA een molecuul. De vooruitgang in de kennis van leven moet van de Schwilles komen.