Tweet

Nieuwe trend: LinkedOut /3 reacties

Miljoenen mensen hebben zich aangesloten bij één van de vele sociale netwerken die het internet rijk is. Er zijn echter ook mensen die ervoor kiezen hun accounts weer op te zeggen. Waarom? Is dat geen sociale zelfmoord? Hier volgen vijf redenen om je af te melden.

1. Tijd

Zonder foto’s, gadgets, krabbels en tikken kan je eigenlijk niet van een echt Hyves-profiel spreken. Om je LinkedIn-account naar honderd procent te krijgen, word je geacht verslag te doen van je volledige carrière, referenties te verzamelen, dit alles samen te vatten en een foto toe te voegen.

Sociale netwerken zoals de fotosite Flickr kosten nog meer tijd, aangezien je contacten constant nieuwe content van je verwachten. Ook het afspeuren van al deze netwerken naar oude en nieuwe bekenden en het behandelen van alle uitnodigingen kost heel veel tijd. Daarnaast is één netwerk niet meer genoeg in een tijd waarin zelfs Bakker Bart zijn eigen netwerk is gestart.

Sociale netwerken kosten dus veel te veel tijd. Tijd die je sowieso beter kan besteden aan je offline netwerk.

2. Privacy

Sociale netwerken vertellen je complete levensverhaal: berichten van vrienden verraden details over je vorige, huidige of toekomstige liefdes en collega’s kunnen lezen over die wilde stapavond voor die belangrijke vergadering waarbij je afwezig was. Netwerksites als Hyves vertellen dus misschien wel meer over jezelf dan je denkt. Het opgeven van je favoriete merken lijkt onschuldig, maar is een potentiële goudmijn voor marketeers. Lid worden van de ‘Red de paddo’-Hyve is nu misschien grappig, maar wat zal je toekomstige werkgever ervan vinden?

Ook geeft iedereen zonder na te denken zeer persoonlijke informatie aan deze sites. Via de ‘handige’ tools om vrienden te vinden, komen sociale netwerken in het bezit van het wachtwoord van je e-mailaccount en al je e-mailadressen. Dit is iets dat je de meeste van je vrienden of familie waarschijnlijk niet zou toevertrouwen.

3. Geschiedenis

Direct gerelateerd aan het vraagstuk rondom privacy is dat rond het geheugen van internet. Het is onduidelijk hoe lang en waar internetpagina’s opgeslagen worden. Waar de jeugd van je ouders (gelukkig!) een mysterie is, kan jouw verleden voor je toekomstige (klein)kinderen misschien maar een paar muisklikken weg zijn. “Maar pappa, jij dronk toch ook al bier toen je vijftien was?”

Het is nu nog niet duidelijk of het mogelijk is deze geschiedenis te wissen. Hebben websites het recht deze informatie te bewaren? Kan je dit tegenhouden? Wat als de Waybackmachine alle sociale netwerken archiveert? Of als de netwerksites dit zelf doen?