SEO op andermans merknaam? Tricky! 
/2 reacties
-
door: Arnoud Engelfriet over: marketing, concurrentie, bedrijfskunde, juridisch op: 26 maart 2008 Een bekende merknaam gebruiken om hoog te scoren op de zoekmachines is tricky business
Grote merken doen er alles aan om de enige echte te blijven - ook de rechter erbij halen
Merknamen zijn geliefd voer voor SEO (Search Engine Optimization)-campagnes, oftewel - in goed Nederlands - zoekmachineoptimalisatie.
Iedereen kent de bekende merken en ze worden veel ingetypt, dus als je daar wat traffic van mee kunt nemen is dat altijd leuk. Zeker als je ook nog eens gerelateerde producten verkoopt.
Reputatie
Merkhouders stellen het alleen, zacht gezegd, niet op prijs als andere mensen van de reputatie van hun merk profiteren. Ze hebben soms miljoenen geïnvesteerd om die reputatie op te bouwen en ze willen daar graag controle over houden. Over merkinbreuk bij online reclame en SEO wordt dan ook regelmatig geprocedeerd.
Merken en domeinnamen
Als iemand een merk heeft, mag een ander die naam niet zomaar gebruiken om haar eigen product, diensten of bedrijf aan te prijzen. Andermans merknaam verwerken in je eigen domeinnaam is dan ook vrijwel altijd inbreuk op het merkrecht. De reden is eenvoudig: de merkhouder heeft het grootste belang bij specifiek die domeinnaam. Bezoekers van www.cocacola.nl verwachten de officiële site van Coca-Cola, en als je op Microsoft.eu een Nederlands webhostingbedrijf aantreft, sta je ook gek te kijken.
Dit geldt niet alleen voor hetzelfde soort producten, maar ook voor vergelijkbare producten. Bijvoorbeeld in de Mondo Verde-zaak waar het ene bedrijf bloemen en planten verkocht, en het andere tuinen aanlegde. Dat waren nabij gelegen producten en dan kan er sprake zijn van merkinbreuk. De gedaagde mocht de domeinnaam en de meta-zoekwoorden ‘mondo verde’ niet meer gebruiken.
Dealer
Je zou natuurlijk een variatie kunnen bedenken waar de merknaam in staat, maar met een toevoeging zoals ‘dealer’, ‘tweedehands’, ‘te koop’ of iets dergelijks. Maar ook dat is vaak merkinbreuk. Je kunt namelijk met zo’n ‘dealer’-domeinnaam al snel de indruk wekken dat je een officiële wederverkoper of dealer bent, of dat je op een andere manier de merkhouder vertegenwoordigt.
Met bijdehante redeneringen als “ik heet Mike Row en ik verkoop software, dus ik mag MikeRowSoft.com registreren” kom je bij de rechter niet ver.
De enige echte uitzondering hier is als je domeinnaam niets te maken heeft met het soort producten waar het merk voor geregistreerd is. In bijvoorbeeld de Ariel-zaak probeerden Proctor & Gamble de domeinnaam Ariel.nl op te eisen omdat deze inbreuk zou maken op haar merkrecht voor het wasmiddel Ariel. Dat lukte niet, omdat de gedaagde de site puur als persoonlijke homepage gebruikte en daarbij toevallig gekozen had voor het Hebreeuwse woord voor ‘leeuw’.
Dan is er geen sprake van merkinbreuk, maar het moet natuurlijk wel echt toeval zijn. Met bijdehante redeneringen als “ik heet Mike Row en ik verkoop software, dus ik mag MikeRowSoft.com registreren” kom je bij de rechter niet ver.
