Tweet

Stadslandbouw kan ook in Nederland succesvol zijn /reageer

Je leest er steeds vaker over: stadslandbouw. In veel steden in Nederland zijn er allerhande initiatieven gaande waarbij daken van grote gebouwen worden omgetoverd tot akkers, of braakliggende terreinen een broedplek van moestuinen worden.

Bijvoorbeeld in Amsterdam Oud-West in de Bellamytuin waar de “stadsboeren” mensen de mogelijkheid gaven om een moestuin te beginnen, of in Rotterdam waar bij het braakliggende terrein bij het Marconiplein een heel duurzaam concept rondom een stadsakker wordt uitgerold.

Urban farming

Het is een misvatting dat voedsel verbouwen in de stad ongezond zou zijn, de CO2 is prima voor de planten, al moet je het voedsel (net als groentes die langs de Nederlandse snelwegen groeien) natuurlijk wel goed wassen voor consumptie.

Terwijl landbouw in de stad hier in Nederland (en Belgie) dus ook behoorlijk groeit aan populariteit, is urban farming in Canada al jaren een begrip. Er zijn daar, vooral in Toronto, behoorlijk wat initiatieven te vinden voor stadstuinieren op de vierkante meter. En dat terwijl je zou denken dat het schaarsbevolkte Canada toch vooral bezig is met massale landbouw, hoewel Metfarm daar ook al het tegendeel van bewijst. Vandaag drie voorbeelden van initiatieven uit Toronto, Canada rondom tuinieren in de stad:

Cultivate Toronto

Via een collega (die een van de oprichters kent) werd ik gewezen op Cultivate Toronto, die zich voorheen de Young Urban Farmers noemden (YUF). Ze zijn begonnen met het aanleggen van particuliere moestuinen in de stad als afstudeerproject, besloten al snel de dingen groter aan te pakken en voorzien nu behoorlijk wat gezinnen van vers verbouwde groentes in de stad. Ze hebben hiervoor het “Community Shared Agriculture” (CSA) programma opgestart. Centraal in hun programma staan de “landowners”, de mensen die er dus voor kiezen hun tuin (minimum aantal m2: 500(!)) op te offeren om er groentes te laten verbouwen.

Op de grond van deze mensen wordt voedsel verbouwd, dat wordt afgenomen door consumenten die een abonnement hebben om wekelijks groentes af te halen. Ze hebben dus de tussenpartijen (supermarkten) er tussenuit gehaald en zorgen ervoor dat consumenten direct hun voedsel kunnen ophalen op een groen plekje in de stad. Stiekem zijn de farmers zelf natuurlijk een beetje de “middleman”, want zij houden er uiteraard ook iets aan over. Slim concept!

Not far from the tree

Not far from the tree is een initiatief waarbij fruit in Toronto geplukt wordt bij de eigenaren van de fruitbomen die het anders toch niet zelf zouden kunnen opeten of verwerken, en gebruikt voor allerhande producten. De verdeling van de pluk is 1/3 voor de eigenaar, 1/3 voor de plukkende vrijwilligers en 1/3 wordt (per fiets) bezorgd bij voedselbanken of de daklozenopvang. Leuk is dat ze op hun homepage bijhouden hoeveel fruit ze al geplukt hebben tot nu toe. Zo was er in 2010 bijna 10.000 kilo fruit van 228 bomen.

Sharing backyards

Het laatste initiatief dat we vonden is “Sharing Backyards“. Het is wat je al vermoedt: een platform waar je op zoek kunt gaan naar iemand in de stad die zijn tuin aanbiedt om te delen. Je kunt er ook zelf een oproepje plaatsen dat je een tuin zoekt om in te tuinieren. In plaats van dus zelf een buurtmoestuin op te zetten of je daarbij aan te sluiten, kan het natuurlijk ook op deze manier!

Ik vraag me alleen af of er in Nederland, waar de grond een stuk schaarser is, wel genoeg tuinen in de stad zijn die zullen worden aangeboden, maar ik denk dat het hier toch best ook kan werken. Vooral voor bijvoorbeeld wat oudere mensen die wel een tuin hebben, maar hem niet meer kunnen onderhouden: een jonge stadsboer wil hier vast wel lekker groentes verbouwen om zo een mooie win/win situatie te creëren!

Ook interessant:

Elke dag een hapje gif
Schimmelbestrijding geeft voedsel voor 600 miljoen meer mensen
Van eten als onze voorouders worden we gezonder oud