Televisie gaat 3D
/1 reactie
Zuid-Korea had dit voorjaar de primeur: Samsung begon er met de verkoop
van 3D-televisies. Vanaf 19 mei waren er vier kanalen om naar te kijken.
Ook Philips
Na Samsung meldden ook Sony, LG en Panasonic zich met apparaten. Philips,
dat vorig jaar nog de stekker uit 3D-televisie trok omdat de doorbraak op
zich liet wachten, kondigde in allerijl de marktintroductie aan. De
fabrikanten hopen ieder zo’n twee miljoen 3D-televisies af te kunnen
zetten.
Playstation 3
Sony heeft een belangrijke troef, zijn spelcomputer Playstation 3. Die
wordt gratis geschikt gemaakt om driedimensionale spelletjes te spelen.
Daarmee boort Sony een grote doelgroep aan van consumenten die zitten te
wachten op een realistischer beeldbeleving. 3D lijkt een grotere aanwinst
voor het spelen van Gran Turismo dan het bekijken van voetbalwedstrijden
of soaps, waarvoor bovendien speciale (dure) opnameapparatuur nodig is.
3D-films, zoals Avatar, zijn nog dun gezaaid. Games en films die uit de
computer komen, hebben vaak al een achterliggend 3D-model, zodat ze
relatief eenvoudig geschikt te maken zijn.
Bril
De nu aangekondigde toestellen vergen allemaal een actief lcd-brilletje
voor het 3D-effect. De glazen daarvan worden om beurten elektronisch
gesloten, zodat telkens maar één oog een beeld te zien krijgt. Het
brilletje is gesynchroniseerd met de televisie, waardoor beide ogen keurig
om beurten worden bediend. LG gokte tot voor kort op passieve brilletjes,
met twee orthogonaal gepolariseerde glazen, die maken dat ieder oog
slechts één van de simultaan uitgezonden, gepolariseerde beelden te zien krijg.
Die hebben echter als nadeel dat het effect teniet gedaan wordt, wanneer de
drager zijn hoofd schuin houdt.
Lage reactiesnelheid
Een van de grote technische obstakels bij het werkend krijgen van
3D-televisies is de lage reactiesnelheid van lcd-schermen. Een beeld ijlt
op zo’n scherm altijd een beetje na. Bij een 2D-scherm leidt dit ertoe dat
het beeld bij snelle bewegingen minder scherp is dan bij een beeldbuis.
Bij een 3D-flatscreen betekent het dat het beeld voor het linker oog een
beetje naijlt terwijl dat voor het rechter geprojecteerd wordt.
Hoger tempo
Fabrikanten maken daarom reclame met hoge ‘refresh rates’, een hoog tempo
van beeldverversing, waardoor naijlen minder kans krijgt. Volgens de
Amerikaanse onderzoeker Raymond Soneira is deze claim onzin. Het hogere tempo leidt er netto niet toe dat de kijker minder naijlend beeld te zien krijgt. Anderen nemen echter wel degelijk een verschil waar.