Tweet

Virtueel internet: de revolutie waarop niet iedereen zit te wachten. /6 reacties

Second Life meets MySpace en Match.com: Kaneva

Terwijl heel de wereld het over Second Life heeft, zijn er nog meer spelers actief op deze markt. Een voorbeeld is Kaneva, een project van Christopher Klaus. Klaus wil met Kaneva, wat Latijn is voor canvas, een virtuele wereld creëren waarbij je ‘first life’ min of meer virtueel weergegeven wordt, maar tegelijkertijd geen ’second life’ is.

Het grootste verschil met Second Life is dus de verbondenheid met je eigen leven: hier kun je geen eilanden kopen om extravagante huizen op te bouwen, maar krijg je een eigen appartementje met wat meubels. Je avatar is ook een gewoon persoon (dieren zijn dus niet mogelijk) en je kunt er ook je eigen winkeltje beginnen. Kaneva houdt overige deze winkeltjes goed in de gaten, zodat er geen wildgroei kan ontstaan.

Kaneva is tot op heden groot geworden (150.000 gebruikers in de bèta-fase) door zich te focussen op het sociale aspect in combinatie met een goede beveiliging van de gebruiker. Iemands gegeven hacken nadat die zich heeft afgemeld is niet mogelijk, omdat het virtuele appartement dan ook meteen gesloopt wordt. Klaus wil, mede gezien zijn achtergrond als mede-oprichter van ISS, een veilige 3D-omgeving creëren voor zijn gebruikers, zonder dat zij lastig gevallen worden door cybercriminelen (zoals wel het geval is op Second Life): het is dan ook mogelijk om avatars de toegang tot je appartement te ontzeggen.

Kaneva zit overigens nu nog steeds in de testfase en Klaus weigert dan ook voorlopig om een definitieve releasedatum te noemen. Zo dienen veel 3D-effecten nog goed uitgewerkt te worden: de huidige avatars kunnen bijvoorbeeld niet zitten, terwijl de meeste gebruikers toch zitmeubels aan het appartement toevoegen. Een volgende update wordt daarom ook begin mei verwacht.

Virtuele vergaderzalen

Webconferencing is inmiddels al een bekend verschijnsel in het bedrijfsleven: bedrijven als WebEx, Microsoft en Adobe bieden webconferencing aan. Vaak bestaat het contact dan uit video, audio en/of tekst, maar wel allemaal in 2D.

Daar is nu ook de mogelijkheid tot virtueel vergaderen (3D-conferencing) bijgekomen, waartoe bedrijven als Intel, BP en Hewlett-Packard al zijn overgegaan. Het virtueel vergaderen biedt volgens een van de makers van deze software, het Franse Tixeo, legio voordelen ten opzichte van webconferencing, omdat bij deze manier van vergaderen de aandacht minder snel verslapt doordat je het gevoel hebt live aanwezig te zijn. Daarnaast ziet Tixeo zelfs nog meer mogelijkheden dan alleen vergaderen, zo zouden studenten bijvoorbeeld makkelijk oefenen om een bepaalde operatie kunnen verrichten, zonder dat er echt gesneden hoeft te worden.

De andere speler op de markt van 3D-conferencing, Qwaq, heeft naast het feit dat mensen als avatars met elkaar communiceren ook extra opties dat de documenten die aan de orde zijn extra aangestipt worden met licht, muziek en kleuren. Daarnaast is het missen van een vergadering ook geen probleem omdat andere deelnemers al het werk op kunnen slaan zodat de persoon die het nodig heeft, het nog altijd kan gebruiken.

Linden Labs, met Second Life de grootste speler op het gebied van metaverse, zit er sterk over te denken om zakelijke gebruikers een gesloten gebied te geven op hun servers. Hierbij kunnen de bedrijven zelf dan de keuze maken of zij in beslotenheid blijven vergaderen of het een en ander willen bespreken in de openbaarheid van Second Life.

Dat 3D-conferencing in opmars is, blijkt niet uit de reacties van de gebruikers zelf, die erg terughoudend zijn in hun informatie. De verkoopcijfers van Tixeo tonen echter wel een successtory in de zin dat hun verkoop elk jaar vanaf 2004 met 100% is gestegen, terwijl Qwaq aangeeft dat er veel interesse is in hun product. Bovendien zou Linden Labs niet overwegen om een besloten gedeelte voor zakelijke gebruikers te gaan maken, als zij zelf er geen markt in zouden zien.

Ondanks deze successen van 3D-conferencing, maken de bedrijven die webconferencing op de markt brengen zich niet zo druk. De kosten van de pakketten liggen dan wel dicht bij elkaar, maar zij denken dat de mens bij belangrijke zakelijke beslissingen elkaar toch liever recht in de ogen van een persoon van vlees en bloed kijken in plaats van te onderhandelen met een avatar die slechts uit pixels bestaat (hierbij gaat men overigens voorbij aan het feit dat bij de veel 3D-conferencingprogramma’s ook een videoverbinding meeloopt).

Een nuttige toevoeging zou dan ook kunnen zijn als je de avatars ook echte menselijke expressies mee zou kunnen geven alsmede de lichaamstaal van de mensen die erachter zitten. Het probleem blijft echter nog altijd dat je zelfs daar nog mee kunt manipuleren, door bijvoorbeeld een ander avatargezicht op te zetten dan je je eigenlijk voelt: je kunt zo businessdeals expres maken of kraken. Wel is het zo dat mensen automatisch meer vertrouwen in je avatar hebben als je je eigen gezicht gemorphed hebt naar een avatar, deze optie zouden de huidige bedrijven die 3D-conferencing op de markt brengen nog kunnen overwegen.

Webwinkelen

Webwinkelen is tot nu toe heel effeciënt, maar nooit echt een spannende belevenis te noemen. Je gaat naar een webwinkel, klikt op een paar hyperlinks en als je geluk hebt, kun je het product van alle kanten bekijken in 2D. Zou het niet een stuk leuker zijn als je daadwerkelijk door een CD-winkel kan lopen, door de bakken heenploegt op zoek naar de CD van je keuze?

Bij het huidige webwinkelen ontbreekt het sociaal-recreatieve element wat je wel hebt als je een dagje in Amsterdam of Antwerpen gaat winkelen. Bij virtueel (3D) winkelen kun je dat effect er wel bij krijgen: zo zouden online aanbieders van films een preview kunnen geven in een virtuele bioscoop en online aanbieders van muziek een virtueel bandje kunnen laten spelen of een virtuele DJ kunnen laten draaien. Allemaal voor de mogelijke klant net dat laatste zetje te geven om toch die spullen waarover hij twijfelt te kopen.