Waarom Nederland een schildpad-economie wordt /3 reacties

Waarom Nederland een schildpad-economie wordt

Horror in het (papieren) economiekatern van NRC Handelsblad dit weekeinde: Nederland wordt een schildpad-economie. Doordat we achterop raken bij Duitsland worden we net zo traag als Zuid-Europese landen. En daarmee verliezen we onze trots: de triple A-status. Wat er misgaat? NRC zet de feiten op een rij.

  • Nederland profiteert niet of nauwelijks van het Duitste wirtschaftswunder

    In de 11 maanden tot en met november 2011 steeg de totale uitvoer naar landen binnen Europa met 10,4 procent. Naar Duitsland slechts met 8 procent. Terwijl Duitsland juist een cruciaal afzetgebied is, onze export naar Duitsland is volgens de OESO goed voor 12 procent van onze nationale productie van goederen en diensten. Als Nederland dus wel in het kielzog van Duitsland kan blijven, groeit de economie harder.

  • China houdt van Duitsland

    China is de werkplaats van de wereld geworden, maar de machines voor die werkplaats bestelt China niet in Nederland, maar in Duitsland. Duitse industriele concerns als Siemens en Bosch doen daar goede zaken. De versnelling van de Chinese welvaart vertaalt zich in extra vraag naar duurdere consumptiegoederen, zoals auto’s. En die komen ook uit Duitsland, niet uit Nederland.

  • Duitse kracht is Nederlandse onmacht

    Bernard Weintjes en Maxime Verhagen schermen graag met de successen van de export. Maar zoals we al jaren weten, is dat een farce. In euro’s gemeten is het misschien een succes. En als percentage van de totale productie en goederen en diensten steeg de export van 56 procent (1990) naar 69 procent. Maar die grote groei zit in producten die Nederland doorvoert, meestal naar Duitsland. Veel volume dus, weinig toegevoegde waarde. De bijdrage van de export aan de welvaart is in twintig jaar bijna onveranderd gebleven. Anderen maken het, wij verplaatsen het.

  • Nederland ontbeert een maakindustrie

    Waar Nederland nu last van heeft is het gebrek aan maakindustrie en de politiek-economische keuze om vertrouwde bedrijfstakken - lees: de fundamenten van onze economie - te steunen. Landbouw, voeding, energie: ze worden hopeloos verwaarloosd. In plaats daarvan is de moderne industriepolitiek gericht op meer hoofdkantoren naar de Amsterdamse Zuidas te krijgen. Maar de vraag is: wat moet je met al die (financiele) dienstverleners als je zelf niets maakt?

  • Nederland lijdt aan een misplaatst economisch zelfvertrouwen

    Finland, Duitsland, Luxemburg en Nederland zijn de laatst overgebleven landen in de EU die de hoogste AAA-waardering hebben van hun staatsschuld. Of Nederland nog tot dat rijtje mag behoren is maar sterk de vraag. Oke, de werkloosheid is nog steeds een van de laagste van de eurozone (Rutte kan dat niet vaak genoeg benadrukken), de staatsschuld is groot, maar relatief gezien weer klein en het begrotingstekort is met tegen de 5 procent nog steeds te hoog, maar steekt gunstig af tegen de peers in Europa. Hoopvol!
    Maar er zijn ook pittige minpunten. De loonkosten in Nederland stegen sinds 1999 met 48 procent (!), waarmee we ons in loonkosten achter Spanje, Italie en Frankrijk plaatsen. En erger: de ontwikkeling van de arbeidsproductiviteit - die de loonkostenstijging zou moeten compenseren - is ook niet florissant. Ook daarin behoren we tot de middenmoot van de eurozone.

  • Het grootste rookgordijn: de woningmarkt

    De woninghausse heeft belangrijke economische gevolgen gehad. Burgers van wie de woning in waarde stijgt, voelen zich rijker en spenderen meer. Opgeteld mag worden gesteld dat de Nederlandse economie zonder de woninghausse een procent of 7 (!) kleiner zou zijn geweest dan hij nu in werkelijkheid is. Maar nu de woningmarkt kantelt, is het wachten op de ontmaskering.
    “Een land dat zijn economische status voor een belangrijk deel te danken heeft aan vastgoedspeculatie en nu diep in de schulden zit, zou best wel wat bescheidener mogen zijn”, concludeert het NRC.

En ik vrees dat de auteurs van het artikel, Maarten Schinkel en Menno Tanninga, de spijker op zijn kop slaan.

(Bron: NRC Weekend, zaterdag 25 februari, katern Economie, pagina 4 en 5)

Reageren via Facebook

Over Ewald Smits

Ewald Smits is journalist, media-ondernemer en co-founder van MT/Sprout.
Volg hem ook op Twitter